La dangeureuse méfiance face a la vaccination

Onze Gevaarlijke Wantrouwen voor Vaccinaties

Voor het bestaan van vaccinaties was het vóórkomen van ziektes erg moeilijk. Dit veranderde toen er in het jaar 1797 het eerste vaccin tegen de pokken werd uitgevonden.

(Timeline of vaccines, z.d.)

Sindsdien zijn er steeds meer vaccins op de markt gekomen waardoor er minder mensen overlijden aan ziektes die te vermijden zijn. Doordat mensen en regeringen de voordelen van inenten inzagen, werd het steeds normaler om ingeënt te worden. Dit veranderde deels rond het jaar 1998, toen Andrew Wakefield een artikel publiceerde in “The Lancet”, waarin hij een verband legde tussen vaccinaties en autisme (Novella, 2010).

Vanaf dat moment is er steeds meer tegenstand gekomen tegen het krijgen van inentingen, ondanks het feit dat de resultaten van Wakefields onderzoek niet gereproduceerd zijn. Het tegendeel is zelfs bewezen; onderzoek toont aan dat vaccins een positieve invloed hebben gehad op de gezondheid van de mensheid. Omdat de voordelen van inenten zo groot zijn, zouden vaccinaties verplicht gemaakt moeten worden.

Ten eerste, vaccins leiden tot preventie van ziektes; een voorbeeld hiervan is poliomyelitis.

“Paralytic polio leads to paralysis in the spinal cord (spinal polio), brainstem (bulbar polio), or both (bulbospinal polio).” (Johnson, 2016).

Hierbij is de kans aanwezig dat het middenrif geraakt wordt waardoor men een ademhalingsstilstand krijgt.

“Polio cases have decreased by over 99% since 1988, from an estimated 350 000 cases then, to 74 reported cases in 2015. The reduction is the result of the global effort to eradicate the disease.” (Poliomyelitis, 2016).

Deze afname heeft plaatsgevonden doordat er in 1957 de overheid het vaccin tegen polio verplicht heeft gesteld in Nederland. (Polio, z.d.)

In veel andere landen gebeurde dit ook rond deze tijd. Door dit initiatief is poliomyelitis bijna de wereld uit. De enige landen waar nog een paar gevallen zijn, zijn Nigeria, Pakistan en Afghanistan. Ditzelfde verhaal geldt als we het hebben over het bestrijden van ziektes zoals hepatitis, pertussis en tetanus. Dit laat zien dat vaccineren daadwerkelijk effect heeft op het voorkomen van ziektes.

Ten tweede, mensen die niet geloven in het nut van vaccinaties laten vaak ook hun kinderen niet vaccineren. Minderjarige kinderen kunnen hier echter niet tegenin gaan, waardoor hun de keuze uit handen wordt genomen. Je zou dus kunnen zeggen dat het kind het slachtoffer wordt van de keuze van de ouders. Wanneer je vaccineren verplicht maakt geldt dit niet meer.

Ten derde, er zijn in onze samenleving individuen van wie het immuunsysteem erg zwak is. Deze personen kunnen om die reden geen vaccinaties krijgen. Om deze mensen te beschermen is het belangrijk dat alle mensen om hen heen wel gevaccineerd zijn voor ziektes waardoor er groepsimmuniteit wordt gecreëerd. Op deze manier zijn mensen met een zwak immuunsysteem ook beschermd. Door vaccinaties verplicht te stellen is de groepsimmuniteit groter en wordt iedereen beschermd.

Wanneer het dilemma of vaccinaties verplicht moeten worden of niet naar boven komt, wordt er vaak hetzelfde argument tegen het verplicht stellen gebruikt. Er is namelijk sprake van de grondwet Artikel 11: “Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam.” (Hoofdstuk 1 Grondrechten: Artikel 11, 2016). Dit betekent dat de regering vaccinaties niet verplicht kan stellen omdat mensen de vrijheid hebben om te beslissen wat ze met hun lichaam doen. Wat hier echter tegenin gebracht kan worden is het feit dat mensen die nu niet gevaccineerd worden en van wie de situatie dus verandert wanneer het wel verplicht wordt, vaak kinderen zijn die nog niet zelf kunnen beslissen. Veel beslissingen voor deze leeftijdsgroep worden al door de regeringen gemaakt zoals het feit de leeftijdsgrens voor het kopen van sigaretten en alcohol op de achttien jaar ligt. Deze keuzes worden gemaakt om minderjarigen te beschermen. Dit zou ook het geval moeten zijn bij vaccinaties.

...